موسیر (Allium stipitatum) یک سبزی خوراکی بوده و از خصوصیات دارویی بسیار مهمی برخوردار است. بنابراین بهینه­سازی یک سیستم باززایی و تراریزش کارآمد در این گیاه جهت بهبود و اصلاح آن از طریق مهندسی ژنتیک ضروری است. دراین مطالعه، ریزنمونه­های جنین، طبق پیاز و ریشه درون شیشه­ای موسیر درمحیط کشت MS حاوی غلظت­های مختلفی از تنظیم کننده­های رشد NAA، 2,4-D و BA به­منظور القاء کالوس و باززایی کشت شدند. ریزنمونه­ها با سویه  LBA4404باکتری Agrobacterium tumefaciens دارای ناقل pBI121 حاوی ژن گزارشگر gus تراریزش شدند. نتایج نشان داد که ریزنمونه طبق پیاز نسبت به جنین و ریشه کالوس­زایی و باززایی بالاتری داشت و بیشترین باززایی (100 درصد) در ریزنمونه طبق پیاز و در محیط کشت MS حاوی پنج میلی­گرم در لیترBA به همراه یک میلی­گرم در لیتر NAA، صورت گرفت. به منظور اثبات حضور ژن gus، واکنش زنجیره­ای پلیمراز انجام شد و وجود این ژن را در هر دو ریزنمونه جنین وطبق پیاز، که به آزمون هیستوشیمیایی gus پاسخ مثبت داده بودند، اثبات کرد. همچنین عدم آلودگی ناشی از آگروباکتریوم در گیاهان تراریخته بااستفاده ازآغازگرهای اختصاصی ژن virG به کمک واکنش زنجیره­ای پلیمراز تأیید شد. در این تحقیق کارایی تراریزش در ریزنمونه جنین 10 درصد و در ریزنمونه طبق پیاز6/6 درصد محاسبه شد.