گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران ، pazhouhandeh@gmail.com
چکیده: (1544 مشاهده)
سیب زمینی (Solanum tuberosum L) (2n=4x=48)، یک محصول هتروزیگوت و پلیپلوئید است که بعد از برنج، گندم و ذرت، مهمترین محصول غذایی جهان شناخته میشود. با روند کنونی افزایش جمعیت جهانی، عقیده بر این است که این گیاه میتواند یک محصول حیاتی برای تامین نیازهای غذایی این جمعیت رو به رشد باشد. اگرچه روشهای سنتی اصلاحی، باعث بهبود عملکرد این گیاه شده است، بااینحال وراثت تترازومی، تحقیق و اصلاح سیب زمینی از طریق دورگ گیری سنتی را پیچیده میکند. با استفاده از ویرایش ژنوم اختصاصی، یک یا چند صفت میتواند به واریته های تجاری اضافه شود، در نتیجه از دورگ‌گیری جلوگیری میشود. در سالهای اخیر، ابزارهای مدرن مانند سیستم کریسپر با ارایه فناوریهای جدید، ساده و در عینحال قدرتمند، به دانشمندان در تسریع روند اصلاحی گیاهان مختلف کمک شایانی کرده است. با پیشرفتهای صورت گرفته، الحاق، بیان یا خاموش‌سازی ژنهای مهم، برای بهبود تولید سیب زمینی و صفات کیفی، در گونه‌های فعلی مورد استفاده قرار گرفته است. در این میان، اطلاعات توالی ژنوم به همراه روشهای معتبر ترانسفورماسیون ژنتیکی و باززایی، سیب‌زمینی را به عنوان یک کاندیدای قوی مهندسی ژنتیک تبدیل کرده است.هدف از این مقاله، بررسی تحقیقات صورت گرفته در گیاه سیب زمینی با استفاده از سیستم CRISPR-Cas9 جهت بهبود صفات و افزایش بهره وری می‌باشد.
