گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، ایران ، samira.pakbaz@gmail.com
چکیده: (1613 مشاهده)
ویروسها ذرات شگفت انگیزی در طبیعت هستند که برای تکثیر با حداقل مجموعه ژنتیکی طراحی شده اند. این فرآیند حیاتی بسیار پیچیده، نیازمند زمان و همکاری هماهنگ تعدادی از پروتئین‌های ویروس و میزبان است. به منظور بسته بندی ژنوم، زیرواحدهای پروتئینی تکرارشونده ویروسی با یکدیگر و با اسیدهای نوکلئیک ویروسی ارتباط برقرار میکنند. اصل کلی حاکم بر بسته بندی، برهمکنش بین ساختار پروتئین پوششی (Coat Protein) و یک سیگنال خاص در اسیدنوکلئیک است. تکثیر ویروسهای ₊ssRNA و مونتاژ نوکلئوکپسید آنها در سیتوپلاسم رخ میدهد و به برهمکنشهای پروتئین-پروتئین و پروتئین-RNA نیاز دارد. فرآیند بسته بندی در آنها خودبه خودی بوده و به ATP نیاز ندارد. برهمکنش بین زیرواحدهای پروتئین پوششی و RNA ژنومی توسط یک ساختار منحصربه فرد در توالی که تمایل بسیار زیادی برای برهمکنش با پروتئین پوششی دارد، کنترل میشود. وجود این ساختارهای خاص در اسیدنوکلئیک ویروس که سیگنال بسته بندی (Packaging signal) یا OAS (Origin of assembly sequence) نام دارند، سبب تمایز اسیدنوکلئیکهای ویروسی از سایر مولکولهای RNA سلولی موجود در ناحیه ای که مونتاژ در آن روی میدهد، میشود. دانش کلی از سازوکارهای دقیق ویروسی، شکل گیری پیکره و اجتماع ویروسها و بستهبندی ژنوم آنها که منجر به تشکیل ساختارهای پایدار ویروسی میشوند یک پیش نیاز مهم برای درک زیست شناسی کلی ویروسها میباشد.
