گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران ، nazarian.f@lu.ac.ir
چکیده: (1072 مشاهده)
ارزش غذایی بالای سیبزمینیاین گیاه را به عنوان چهارمین منبع مهم غذایی پس از گندم، برنج و ذرت در سراسر دنیا تبدیل کرده است. در مطالعه حاضر به منظور شناسایی و بررسی بیان مهمترین ژنهای درگیر در سنتز فلاونوئیدها در مراحل نمو غده سیبزمینی و روند تغییرات بیان آنها، مجموعه داده‌های حاصل از توالی‌یابی RNAغده سیبزمینی رقم مارفونا در سه مرحله نموی مختلف از شروع تشکیل استولون تا تشکیل غده گردآوری و تجزیه و تحلیل شدند. به منظور اعتبارسنجی بیان ژنهای شناسایی شده‌ی درگیر در مسیر بیوسنتز فلاونوئیدها در غده سیب زمینی (62 ژن)، بیان برخی از آنها با استفاده روش qRT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد، با عبور غده سیبزمینی از مرحله نوک قلاب مانند به مرحله تشکیل استولون، 10 ژن افزایش و 11 ژن کاهش بیان معنی دار می‌یابند. در مقایسه مرحله نوک قلاب مانند نسبت به مرحله شروع تشکیل غده، به ترتیب 7 و 20 ژن به طور معنی داری افزایش و کاهش بیان نشان دادند. همچنین مقایسه دو مرحله تشکیل استولون و شروع تشکیل غده نشان داد که 14 ژن از کاهش بیان معنی داری برخوردار بودند. در مجموع 4 ژن کلیدی CYP98A3، ACT، SAT و BEAT با تغییرات معنی دار در بین مراحل نموی غده سیبزمینی شناسایی شدند. بررسی میزان فلاونوئید در مراحل نموی سه گانه نیز نشان داد که میزان فلاونوئید در طی مرحله نموی، به طرز قابل توجهی افزایش می‌یابد، به طوریکه میانگین محتوای فلاونوئید در مراحل ذکر شده به ترتیب به مقادیر 9/1، 2/7 و 8/24 میلیگرم در گرم وزن تر رسید. از آنجاییکه ژنهای CYP98A3، ACT،SAT و BEAT از جمله ژنهای مهم درگیر در بیوسنتز متابولیتها هستند، لذا از آنها میتوان برای تغییر میزان فلاونوئیدها در سیب زمینی استفاده کرد.
Siahmansour S, Nazarian-Firouzabadi F, Ismaili A, Sohrabi S S. Identification and expression analysis of some genes involved in flavonoids biosynthesis at different tuber development stages of potato. gebsj 2022; 11 (2) : 9 URL: http://gebsj.ir/article-1-441-fa.html
سیاه‌منصور شیوا، نظریان فیروزآبادی فرهاد، اسماعیلی احمد، سهرابی سید سجاد. شناسایی و بررسی بیان ژن های درگیر در سنتز فلاونوئیدها در مراحل نمو غده سیب زمینی. مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی. 1401; 11 (2) :243-252
