گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران ، Koolivand@znu.sc.ir
چکیده: (609 مشاهده)
یکی از ویروسهای مهم آلوده‌کننده درختان میوه، ویروس لکه‌برگی کلروتیک سیب (Apple chlorotic leaf spot virus, ACLSVاست. تهیه آنتی بادی و طراحی کیت الایزا و بیوسنسورها یکی از راهبردهای مفید در تشخیص زود هنگام عوامل بیماریزا در نمونه های با تعداد زیاد است. در همین راستا، تحقیق حاضر با هدف تولید آنتی‌بادی چندهمسانه ای نوترکیب و طراحی کیت الایزا جهت ردیابی سریع ویروس لکه برگی کلروتیک سیب با استفاده از بیان در سیستم پروکاریوتی انجام شد. ابتدا، سازه pTG19-ACLSV-CP بهباکتریEscherichiacoli سویهDH5α منتقل و پس از تکثیر و استخراج پلاسمید نوترکیب، ژن پروتئین پوششی با استفاده از آنزیمهای برشی خارج و درون پلاسمید بیانpET28(a) همسانه‌سازی گردید. سازه بیان pET28-ACLSV-CP ساخته شده به‌منظور بیان پروتئین، به باکتریE. coli سویه BL21(DE3) منتقل شد. پس از بهینه‌سازی، بیان و استخراج پروتئین پوششی، نوار پروتئینی با اندازه تقریبی 27کیلودالتون چهار ساعت بعد از القاء مشاهده شد. سپس، پروتئین بیان شده به روش طبیعی با ستون Ni-NTA Agarose، خالص‌سازی شد. پروتئین خالص شده، به‌عنوان آنتی‌ژن به خرگوش ماده نژاد نیوزیلندی طی چهار مرحله تزریق شد. ایمنوگلوبولینها با استفاده از کیت تخلیص IgG مبتنی بر پروتئین A از سرم خون به دست آمده از خرگوشهای ایمن شده تخلیص شدند. کارایی ایمنوگلوبولین‌های خالص شده، نشان داد که کاربرد غلظت 1:1000 آنتی‌بادی نوترکیب تهیه شده و نشاندار برای ردیابی آنتی‌ژن‌های موردنظر مناسب هستند. نتایج آزمونهای مختلف نشان داد، آنتی‌بادی تولید شده جهت ردیابی ویروس لکه برگی کلروتیک سیب دارای اختصاصیت و کارایی مناسب است، و از این آنتی بادیها میتوان برای شناسایی این ویروس به منظور غربال درختان و یا نمونههای مشکوک استفاده کرد.
Afrashtehg M, Koolivand D, Hajizadeh M, Masoudi N. Preparation of recombinant polyclonal antibody against Apple chlorotic leaf spot virus and its efficiency. Genetic Engineering and Biosafety Journal 2023; 12 (1) :68-80 URL: http://gebsj.ir/article-1-454-fa.html
افراشته مریم، کولیوند داود، حاجی زاده محمد، مسعودی ناهید. تهیه آنتی‌بادی چند همسانه‌ای نوترکیب علیه ویروس لکه‌برگی کلروتیک سیب و بررسی کارایی آن. مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی. 1402; 12 (1) :68-80
