عدم اعتماد و اطمینان به مهندسی ژنتیک و محصولات تراریخته و دیگر فناوری‌های نوین و کمتر شناخته شده توسط مدیران، با وجود کشت بیش از 170 میلیون هکتار محصولات تراریخته در دنیا موجب استمرار استفاده از روش‌های تولید غذا با تکیه بر مصرف از آفت‌کش‌های شیمیایی خطرناک شده است. به‌منظور تعیین باقیمانده حشره‌کش دیازینون تعداد چهل نمونه گیلاس از میدان مرکزی میوه و تره بار تهران که از پنج شهر مختلف لواسان، شهریار، قزوین، مشهد و ارومیه که قطب تولید گیلاس در ایران هستند، طی مدت معینی در ماه‌های خرداد و تیر سال 90 تهیه شده و به آزمایشگاه انتقال داده شدند. جهت استخراج نمونه‌ها از روش استاندارد کچرز استفاده شد. پس از استخراج نمونه‌ها، جهت اندازه‌گیری دیازینون از دستگاه کروماتوگراف گازی-طیف سنجی جرمی استفاده شد و مقادیر به‌دست آمده با حداکثر میزان مجاز ملی باقیمانده آفت‌کش‌ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که 10 درصد نمونه‌های مورد آزمایش دارای آلودگی بالاتر از حد مجاز به دیازینون بودند (MRL= 5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) که شامل چهار نمونه از مشهد (3/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) و لواسان (29/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) بودند و مابقی 90 درصد از نمونه‌ها بدون باقیمانده قابل ردیابی دیازینون بودند. نتایج به‌دست آمده می‌تواند در برنامه‌ریزی‌های استفاده و کاربرد آفت‌کش‌ها در مناطق پر خطر کشور در آینده استفاده شود.