گروه به نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، ایزان ، uliaie@yahoo.com
چکیده: (189 مشاهده)
جکیده: امروزه مهندسی ژنتیک به یکی از ابزار امیدوار کننده برای تولید گیاهان تراریخته مقاوم به تنش¬های زیستی از جمله تنش شوری تبدیل شده¬است. هدف از این تحقیق، انتقال ژن پیروفسفاتاز واکوئلی آرابیدوبسیس به گیاه گوجه فرنگی با استفاده از اگروباکتریوم بود. ژن AVP1 کلون شده در پلاسمید pPZP ابتدا به باکتری اکولای جهت تکثیر و بعد به باکتری اگروباکتریوم انتقال یافت. ریزنمونه¬های کوتیلدون و هیپوکوتیل تلقیح یافته با آگروباکتریوم برای تراریختی پس از هم کشتی با آگروباکتریوم جهت باززایی گیاهان تراریخت در سه غلظت مختلف BAP قرار گرفتند. بین ریزنمونه و تنظیم کننده رشد گیاهی BAP اثر متقابل معنی¬داری در باززایی نو ساقه¬های تراریخته مشاهده نشد، ولی اثر میزان BAP و نوع ریزنمونه در ترایختی معنی¬دار بود. مقایسه میانگین نشان داد که از محیط تکمیل شده با 2 میلی گرم در لیتر BAP گیاهان تراریخت بیشتری باززا شدند. همچنین ریزنمونه¬های کوتیلدون نسبت به هیپوکوتیلدون بهتر بودند. به منظور بررسی مولکولی گیاهچه¬های احتمالا تراریخته، استخراج DNA از نمونه¬ها انجام و سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن PCR صورت گرفت. نتایج حاصل وجود محصول واکنش با طول 440 جفت باز برای ژن AVP1 را نشان داد. در مرحله بعد گیاهان تراریخت جهت تولید بذر به گلخانه منتقل شدند.
Dorani E, Toorchi M. Transformation of tomato with vacuolar phyrophosohatade gene (AVP1) to enhance salt tolerance. gebsj 2024; 13 (1) : 3 URL: http://gebsj.ir/article-1-475-fa.html
دورانی ابراهیم، تورچی محمود. تراریختی گوجه فرنگی با ژن پیروفسفاتاز واکوئلی (AVP1) در جهت افزایش تحمل آن به شوری. مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی. 1403; 13 (1)
